Als volwassene wordt vaak van je verwacht dat je vooruit kijk. Ver vooruit. Ik heb inmiddels geleerd dat ik dat juist niet moet doen. Mijn leven is immers veel hobbels rijk en is daardoor helemaal niet verlopen zoals ik vroeger dacht. Ook wat mijn carrière betreft. Daarom probeer ik me meer te richten op de korte termijn en dingen bewust te ervaren. Zo doe ik nu mijn master psychologie en loop ik stage op. Dat zie ik als een werkervaring om te kijken wat ik hier mee wil. Ik weet nog niet wat voor werk ik wil als ik mijn master heb behaald. Dan ben ik sowieso weer een jaar verder omdat ik ook nog mijn scriptie moet schrijven volgend jaar.
Een leerschool
Ook wat mijn eigen bedrijfje betreft kan ik niet ver vooruit kijken. Ik heb geen ondernemersplan en zie het als een grote leerschool. En ik vind het gewoon belangrijk om iets bij te dragen aan de samenleving en zoveel mogelijk verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen leven. Dus het ervaren en leren staan voorop. Dat wil niet zeggen dat ik helemaal geen doelen heb maar die doelen liggen meer op de korte termijn. Zo is het voor mij belangrijk om assertief te zijn en mijn kwaliteiten te erkennen. Ook ben ik mijn belastbaarheid aan het opbouwen door studie en werk te combineren en werk ik aan algemene professionele vaardigheden.
Ook heb ik een missie en visie die met motiveren. En het geeft houvast en richting voor mezelf en duidelijkheid voor anderen. Ik wil met mijn ervaringskennis en expertise bijdragen aan meer kennis over neurodiversiteit omdat mensen die zich anders ontwikkelen nu nog vaak in de problemen komen. Ik wil onder andere inspireren en hoop bieden. Uiteindelijk hoop ik daarmee bij te dragen aan een inclusieve maatschappij met mentale gezondheid voor iedereen. Nu doe ik dat door te spreken, vloggen en bloggen, maar na mijn studie psychologie kan dat een andere vorm krijgen. Bijvoorbeeld door wetenschappelijk onderzoek te doen.
Wie weet wat de toekomst brengt.. Ik weet het nog niet.
Here is the test to find whether your mission on Earth is finished: if you’re alive, it isn’t.
Richard Bach